Informacje o wentylacji

Na ponizszej stronie sa zebrane przydatne informacje na temat wentylacji pomieszczen użytkowych.

• Co to jest wentylacja mieszkań?
• Jakość powietrza wewnętrznego?
• Ile powietrza potrzeba do wentylacji mieszkania?
• Skąd się bierze wilgoć w mieszkaniu?
• Wentylacja łazienki.
• Wentylacja kuchni.
• Okna - element wentylacji mieszkania

Co to jest wentylacja mieszkań?

Wentylacja to proces usuwania z pomieszczeń zanieczyszczonego powietrza i dostarczania w jego miejsce powietrza świeżego. Wentylacja jest konieczna ponieważ powietrze we wszystkich pomieszczeniach stale ulega zanieczyszczeniu.

Wentylacja pomieszczeń może następować w sposób naturalny. Dzięki różnicy temperatury, a więc i gęstości powietrza wewnątrz i na zewnątrz budynku oraz dzięki działaniu wiatru powietrze dostaje się do budynku przez nieszczelności w oknach i drzwiach lub przez specjalne nawiewniki, a wydostaje się przez kratki i kanały wentylacyjne. Skuteczność wentylacji naturalnej, zwanej też grawitacyjną, zależy od warunków atmosferycznych, zmienia się więc w ciągu roku. Na działanie wentylacji naturalnej wpływa także konstrukcja budynku, jego otoczenie oraz rozmieszczenie pomieszczeń.

Wentylacja może także działać w sposób mechaniczny. Wymiana powietrza jest wtedy niezależna od jakichkolwiek wpływów atmosferycznych. Wymuszony przepływ powietrza uzyskuje się dzięki zastosowaniu wentylatora. Najprostszym rozwiązaniem jest Wentylacja wywiewna polegająca na zainstalowaniu wentylatorów w kanałach wentylacyjnych. W takim systemie wentylacji powietrze dostaje się do budynku przez nieszczelności okien i drzwi lub przez nawiewniki, podobnie jak w wentylacji naturalnej. Uniezależniamy się jednak od kaprysów przyrody, zmniejszających skuteczność usuwania powietrza z pomieszczeń. Lepszym rozwiązaniem jest Wentylacja nawiewno-wywiewna, w której zarówno doprowadzanie, jak i usuwanie powietrza jest możliwe dzięki wentylatorowi.

Zaletą wentylacji mechanicznej jest możliwość dostosowania jej wydajności do faktycznych potrzeb mieszkańców, dzięki temu można stworzyć komfortowe warunki w pomieszczeniach. Regulacja systemu wentylacji mechanicznej może odbywać się automatycznie. Montując specjalne urządzenia 'rekuperatory' można odzyskiwać ciepło z usuwanego powietrza, a zatem oszczędzać zimą cenną energię. Można także zastosować filtry zatrzymujące zanieczyszczenia dostające się do budynku z zewnątrz. Docenią to z pewnością alergicy.

Wentylacji nie należy mylić z klimatyzacją. Klimatyzacja to proces nadawania powietrzu w pomieszczeniach określonych właściwości, na przykład nawilżanie, osuszanie, podgrzewanie, chłodzenie. Urządzeni i instalacje są więc bardziej skomplikowane.

Informacje uzyskane dzięki uprzejmości Stowarzyszenia Polska Wentylacja.

powrót do góry strony

Jakość powietrza wewnętrznego

Od czasu, gdy z myślą o oszczędzaniu energii zmieniły się technologie budowlane, uwaga projektantów i budowniczych skupia się na metodach zatrzymania ciepła w budynkach. Pojawiły się szczelne okna i drzwi, likwiduje się wszelkie drogi niekontrolowanego przedostawania się powietrza przez obudowę budynku. W ścianach wbudowuje się coraz grubsze warstwy izolacji i zabezpiecza się je przed przewiewaniem oraz przed parą wodną opuszczającą budynek. Domy są więc o wiele szczelniejsze niż dawniej, a w efekcie wzrasta stężenie substancji zanieczyszczających powietrze w budynkach.

Powietrze w pomieszczeniach zawiera zwykle większe stężenie substancji zanieczyszczających niż powietrze na zewnątrz. Według badań amerykańskiej Agencji ochrony środowiska (EPA) stężenie substancji zanieczyszczających powietrze wewnątrz budynków jest od 2 do 5 razy większe niż powietrza zewnętrznego. Warto więc wiedzieć, w jaki sposób można to zanieczyszczenie zmniejszać. Z pewnością najważniejsze jest zlikwidowanie źródeł zanieczyszczeń. Jednak nie mniej istotne jest właściwe wentylowanie pomieszczeń, dzięki czemu będziemy mogli oddychać zdrowszym powietrzem.Według amerykańskich statystyk ludzie spędzają 90% swego czasu w budynkach, z czego około 65% w domu. Co najgorsze, najbardziej wrażliwi na zanieczyszczenia powietrza są ci, którzy przebywają w domu najwięcej : dzieci, kobiety ciężarne, osoby starsze i chorzy. Na co dzień jesteśmy narażeni w budynkach na kurz, pyłki roślin, zarodniki grzybów i pleśni, zanieczyszczenia chemiczne wydzielane przez materiały budowlane i wyposażenie wnętrz, ludzie oddychając wydzielają dwutlenek węgla, codzienne czynności domowe - pranie, gotowanie, kąpiele - są źródłem dużej ilości wilgoci w postaci pary wodnej. Wszystkie te zanieczyszczenia trzeba usuwać. Trudno jednoznacznie określić, które z substancji zanieczyszczających powietrze powodują jedynie dyskomfort mieszkańców, a które mogą wywołać choroby. Trzeba pamiętać, że wielu z nich nie Wyczuwamy naszymi zmysłami, na przykład węchem. Objawy ich szkodliwego działania na organizm mogą być mylące, a niektóre spowodowane nimi choroby mogą się ujawnić po wielu latach. Jakość powietrza wewnętrznego w szczególny sposób wpływa na chorych na astmę. Z badań opublikowanych przez American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine wynika, że można by uniknąć 65% przypadków astmy wśród dzieci w wieku szkolnym poprzez kontrolę ich narażenia na dym tytoniowy oraz na alergeny obecne w powietrzu w budynkach. Kontrolując zanieczyszczenia biologiczne w powietrzu (cząstki kurzu i alergeny pochodzenia zwierzęcego) przypadki astmy można by zredukować o 55-60%. Równie ważna jest jakość powietrza w miejscu pracy. I to nie tylko w zakładach przemysłowych, gdzie są emitowane duże ilości zanieczyszczeń. Od lat mówi się o syndromie chorych budynków. Użytkownicy wielu z nich uskarżają się na bóle głowy, podrażnienia oczu, nosa i gardła, trudności z koncentracją, zmęczenie. Co ciekawe większość objawów ustępuje po opuszczeniu budynku. Powody są złożone, ale jednym z nich jest niewłaściwie działająca wentylacja.

Materiał udostępniony przez National Safety Counsil National Safety Council jest amerykańską organizacją powołaną do ochrony i promocji zdrowia.

Informacje uzyskane dzięki uprzejmości Stowarzyszenia Polska Wentylacja.

powrót do góry strony

Ile powietrza potrzeba do wentylacji mieszkania ?

Według normy PN-83/B-03430 strumień objętości powietrza wentylującego dla mieszkań określa się jako sumę strumieni powietrza usuwanego z pomieszczeń kuchni, łazienki, oddzielnego ustępu i ewentualnie garderoby, w temperaturze wewnętrznej zgodnie z PN-82/B-02402, bez uwzględnienia różnicy ciśnień spowodowanej działaniem wiatru.

W takich warunkach wymagany normatywny strumień powietrza wywiewanego (niezależnie od wielkości mieszkania) wynosi:

kuchnia z oknem zewnętrznym wyposażona w kuchenkę gazową lub węglową - 70m3/h kuchnia z oknem zewnętrznym, wyposażona w kuchenkę elektryczną - 30 m3/h w mieszkaniu do 3 osób, - 50 m3/h w mieszkaniu dla więcej niż 3 osób. kuchnia bez okna zewnętrznego wyposażona w kuchenkę elektryczną - 50 m3/h kuchnia bez okna zewnętrznego, wyposażona w kuchenkę gazową, obowiązkowo z mechaniczną wentylacją wywiewną - 70 m3/h łazienka z wc lub bez - 50m3/h oddzielny wc - 30m3/h pomieszczenie bezokienne (garderoba) - 15m3/h pokój mieszkalny oddzielony od pomieszczeń kuchni, łazienki i wc więcej niż dwojgiem drzwi lub pokój znajdujący się na wyższym poziomie w wielopoziomowym domu jednorodzinnym lub w wielopoziomowym mieszkaniu domu wielorodzinnego - 30 m3/h. Wymiana powietrza w ciągu godziny powinna być równa co najmniej kubaturze pokoju.

Łączny strumień objętości powietrza wentylującego w zależności od układu mieszkania może wynosić:

dla mieszkania typu A - 120m3/h dla mieszkania typu B - 150m3/h dla mieszkania typu C - 165m3/h

mieszkanie typu A - lokal, gdzie łazienka i WC to jedno pomieszczenie, mieszkanie typu B - łazienka oraz WC to oddzielne pomieszczenia, mieszkanie typu C - łazienka i WC jako oddzielne pomieszczenia oraz dodatkowo w tym mieszkaniu znajduje się pomieszczenie bezokienne.

Nocą strumień objętości powietrza wentylującego może być zredukowany do 20m3/h/osobę. Zaleca się projektowanie urządzeń, które pozwalają zwiększyć ilość powietrza usuwanego z kuchni w czasie jej użytkowania. Ich wydajnść powinna wynosić co najmniej 120 m3/h.

Informacje uzyskane dzięki uprzejmości Stowarzyszenia Polska Wentylacja.

powrót do góry strony

Skąd się bierze wilgoć w mieszkaniu ?

Wilgoć jest wszechobecna w powietrzu. W mieszkaniu, jeżeli jest jej więcej niż tego potrzebuje człowiek, należy ją traktować jak substancję zanieczyszczającą powietrze. Nadmiar należy usuwać za pomocą wentylacji.

Zawartość pary wodnej w powietrzu może się znacząco zmieniać, przy czym maksymalna zawartość wilgoci w powietrzu zależy od ciśnienia atmosferycznego i temperatury.

Ze względów zdrowotnych i dla utrzymania komfortu cieplnego wilgotność względna powietrza w temperaturze 20-22 stopnie Celsjusza może wynosić 30-65%. W temperaturze około 26 stopni wilgotność nie powinna przekraczać 55%.

Gdy wilgotność przekracza 70%, warunki zaczynają sprzyjać powstawaniu grzybów i pleśni, które są szkodliwe dla ludzi i niszczą konstrukcję budynku.

Źródeł wilgoci w mieszkaniu jest wiele. Dostaje się ona do pomieszczenia wraz z powietrzem zewnętrznym, powstaje także w wyniku czynności wykonywanych przez domowników. Kąpiele, pranie, gotowanie produkują najwięcej pary wodnej. Także wszystkie organizmy żywe emitują wilgoć jako produkt metabolizmu.

Orientacyjna intensywność wydzielania pary wodnej:

sen lub odpoczynek 50 g/h lekka praca 90 g/h ciężka praca 150 g/h szybki taniec 340 g/h kąpiel w wannie 1000-1100 g/h kąpiel pod prysznicem 1500-1700 g/h suszenie bielizny (jeden wsad do pralki) 2000 g/h gotowanie (jeden posiłek) 1000-2000 g/h

Informacje uzyskane dzięki uprzejmości Stowarzyszenia Polska Wentylacja.

powrót do góry strony

Wentylacja łazienki

Poprawne rozwiązanie wentylacji w łazience ma duże znaczenie nie tylko dla tego pomieszczenia, ale dla całego mieszkania. To właśnie poprzez łazienkę jest usuwana znaczna część zanieczyszczonego powietrza z pokoi.

Łazienka jest pomieszczeniem, w którym w przypadku złego działania wentylacji może się gromadzić wiele zanieczyszczeń. Najważniejszym z nich jest wilgoć, która powstaje w dużych ilościach podczas kąpieli a także prania i suszenia. Warto sobie uświadomić, że podczas kąpieli w wannie wydziela się około 1000g pary wodnej, a podczas kąpieli pod prysznicem nawet ponad 1500g. Wilgoć wraz z innymi zanieczyszczeniami napływa także do łazienki z innych pomieszczeń, ponieważ przepływ powietrza w mieszkaniu jest właśnie tak zaprojektowany, aby odbywał się od pokoi w kierunku kanałów wentylacji wywiewnej. A kanały umieszcza się zawsze w łazience. Jeżeli system wentylacji nie usunie nadmiaru wilgoci, wtedy para wodna będzie się skraplać. Najszybciej zauważymy to na lustrach lub na szybie, jeżeli w łazience jest okno, ale skraplanie następuje także na ścianach, posadzce, może także na suficie. Skraplanie pary jest nie tylko kłopotliwe, ale przede wszystkim groźne dla budynku. Na zawilgoconych powierzchniach powstają warunki korzystne do rozwoju pleśni i zagrzybienia. A co gorsze wilgoć może wnikać wgłęb ścian i prowadzić do ich uszkodzenia. Nie trzeba nawet wspominać o zaduchu panującym w źle wentylowanej łazience.

Łazienka może być wentylowana w sposób naturalny (wentylacja grawitacyjna) jedynie wtedy, gdy jej kubatura jest większa niż 6,5 m3. W przeciwnym wypadku musi być wentylowana mechanicznie. (za pomocą wentylatorów).

Do usuwania zanieczyszczonego powietrza służy kanał wywiewny. Niezależnie od kubatury łazienki należy zapewnić takie warunki, aby kanał wentylacyjny usuwał 50 m3 powietrza w ciągu godziny. Aby tak się działo kanał musi mieć odpowiednią wielkość (pole przekroju nie mniejsze niż 0,016m2) i długość (co najmniej 2m). Musi też być prawidłowo zakończony nad połacią dachu. Kratka wentylacyjna, przez którą powietrze dostaje się do kanału wywiewnego musi być umieszczona możliwie blisko sufitu. Jej górna krawędź nie może być niżej niż 15cm od sufitu aby powietrze bez przeszkód napływało do kanału. Nie należy stosować kratek wyposażonych w siatki ochronne zabezpieczające przed insektami. Gęsta siatka znacznie utrudnia przepływ powietrza. O ile kanały wentylacyjne są wykonane prawidłowo i zapewni się należyty dopływ powietrza, to wentylacja naturalna powinna działać sprawnie – oczywiście w odpowiednich warunkach, czyli gdy w pomieszczeniu jest ciepło, a na zewnątrz chłodno. Sprzyja temu podwyższona temperatura powietrza w łazience w porównaniu z innymi pomieszczeniami w mieszkaniu. Powietrze wentylacyjne doprowadza się do łazienki zawsze pośrednio, czyli przez pozostałe pomieszczenia. Taki kierunek przepływu należy zachować nawet wtedy, gdy w łazience znajduje się okno. Dlatego drzwi do łazienki nie mogą być szczelne. Aby powietrze przepływało swobodnie, konieczne jest wykonanie w drzwiach odpowiednich otworów lub kratki o łącznej powierzchni 200 cm2. Otwory muszą się znajdować w dolnej części drzwi. Można także podciąć całe skrzydło drzwi o około 2,5 cm.

Wentylatory łazienkowe Bardzo często stosuje się małe wentylatory montowane we wlocie do kanału wentylacyjnego, a mające wspomagać wentylacje naturalną. Z reguły jednak okazuje się, że skutki ich montażu są inne od oczekiwań. Podstawową wadą takiego rozwiązania jest blokowanie naturalnego przepływu powietrza przez kratkę wentylacyjną. Łopatki wentylatora ograniczają przepływ powietrza gdy wentylator jest wyłączony. A wyłączony jest niemal przez cały czas. Na dodatek część modeli jest wyposażona w klapkę, która od tylnej strony wentylatora zamyka wlot do kanału wentylacyjnego. Jej zadaniem jest przeciwdziałanie zawracaniu powietrza z kanału. Niestety gdy wentylator jest wyłączony, wtedy całkowicie ustaje wentylacja naturalna. Wentylator nie zawsze sprawdza się w stosunku do oczekiwań także dlatego, że jego parametry nie odpowiadają warunkom, w jakich ma pracować. Często siła z jaka wentylator tłoczy powietrze do kanału okazuje się niewystarczające do przetoczenia powietrza przez cały kanał. W takiej sytuacji mimo, że wentylator pracuje, nie usuwa powietrza z pomieszczenia. Są sytuacje, w których stosowanie wentylatorów wspomagających jest całkowicie zabronione. Wentylatorów nie wolno stosować w pomieszczeniach, w których są zainstalowane urządzenia spalające gaz w otwartym palenisku (podgrzewacze wody i kotły c.o. z otwartą komora spalania). W takim pomieszczeniu wentylator może zasysać spaliny z kanału spalinowego. Wentylatorów nie wolno także stosować w budynkach, w których są zbiorcze kanały wentylacji wywiewnej. Pracujący wentylator może bowiem nadmuchiwać powietrze do innych mieszkań podłączonych do tego samego kanału wentylacyjnego.

Informacje uzyskane dzięki uprzejmości Stowarzyszenia Polska Wentylacja.

powrót do góry strony

Wentylacja kuchni.

Kuchnia jest szczególnym pomieszczeniem z punktu widzenia systemu wentylacji. Przede wszystkim powstaje w niej bardzo wiele zanieczyszczeń powietrza: na skutek gotowania (zapachy i wilgoć), zmywania (wilgoć), spalania gazu (produkty spalania gazu). Zanieczyszczenia te należy skutecznie usuwać, a także zapobiegać ich rozprzestrzenianiu do pozostałych pomieszczeń. Ponadto przez kuchnię jest usuwana część zanieczyszczeń z pozostałych pomieszczeń mieszkania, gdyż naturalny przepływ powietrza przez mieszkanie odbywa się od pokoi w kierunku kanałów wywiewnych, a te są lokalizowane między innymi w kuchni.

Sposób wentylowania kuchni zależy od tego czy jest w niej okno oraz od tego, czy jest wyposażona w urządzenia spalające gaz. W Polskiej Normie są podane wartości strumienia powietrza wentylacyjnego (ilości powietrza), jakie należy usuwać z różnych typów kuchni. Przez kanał wywiewny należy zatem usuwać:

w kuchni z oknem zewnętrznym, wyposażonej w kuchenkę gazową lub węglową - 70 m3/h, w kuchni z oknem zewnętrznym, wyposażonej w kuchenkę elektryczną - 30 m3/h w mieszkaniu do 3 osób, - 50 m3/h w mieszkaniu dla więcej niż 3 osób, w kuchni bez okna zewnętrznego wyposażonej w kuchnię elektryczną - 50 m3/h Kanały wywiewne usuwają powietrze niezależnie od tego, czy w mieszkaniu jest wykonana wentylacja naturalna (grawitacyjna) czy mechaniczna. W obu systemach wentylacji odmiennie natomiast jest zapewniony dopływ powietrza zewnętrznego. W systemie wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej powietrze jest dostarczane kanałami nawiewnymi do pokoi, a stamtąd przedostaje się do kuchni. W systemie wentylacji mechanicznej wywiewnej oraz w wentylacji naturalnej powietrze dostaje się do budynku przez nieszczelności w oknach lub przez specjalnie do tego przeznaczone nawiewniki montowane w oknach lub ścianach.

Gdy w kuchni jest okno i kuchenka gazowa powietrze można doprowadzić pośrednio przez pokoje lub bezpośredni przez nawiewnik w oknie kuchennym. O ile powietrze jest doprowadzane pośrednio należy zadbać aby drzwi pomiędzy kuchnią a pozostałymi pomieszczeniami nie były całkowicie szczelne. Należy w nich zostawić otwór o powierzchni 200cm2, co w praktyce sprowadza się do podcięcia typowych drzwi o 2,5 cm lub do zamontowania w drzwiach tulei zapewniających przepływ powietrza.

Kuchnia bez okna zewnętrznego, z kuchenką gazową, musi być wentylowana w sposób mechaniczny. Funkcję tę powinna pełnić mechaniczna wentylacja wywiewna lub nawiewno-wywiewna.

Kuchnia z kuchenką elektryczną może być wentylowana zarówno w sposób naturalny, jak i mechaniczny, przy zapewnieniu właściwego doprowadzenia powietrza zewnętrznego.

Stosowanie okapów kuchennych Okapy kuchenne w istotny sposób ułatwiają korzystanie z kuchni. Ich zadaniem jest usuwanie pary wodnej i zapachów znad kuchenki podczas gotowania. Rzadko jednak są stosowane poprawnie – czyli bez szkodliwego wpływu na działanie systemu wentylacji. Z reguły okapy są podłączane szczelnie do jedynej kratki wyciągowej znajdującej się w kuchni. W ten sposób blokuje się naturalny przepływ powietrza do kanału wywiewnego. Wentylacja przestaje więc działać. Powietrze jest usuwane jedynie w czasie gdy wyciąg jest włączony. W nowych domach najlepiej więc przewidzieć dwa niezależne kanały wywiewne – jeden do wentylacji naturalnej, drugi do podłączenia okapu. W przeciwnym wypadku można zastosować jedynie okap o obiegu zamkniętym. W wielu starych budynkach podłączanie okapów do kanałów wywiewnych jest zabronione ponieważ mieszkania są wyposażone w kanały zbiorcze – do jednego kanału są podłączone mieszkania na co drugiej kondygnacji. Gdy do takiego kanału zostanie podłączony okap, wtedy powietrze usuwane z jednego mieszkania będzie wtłaczane do pozostałych. W takim wypadku jedynym dopuszczalnym rozwiązaniem są okapy o obiegu zamkniętym.

Informacje uzyskane dzięki uprzejmości Stowarzyszenia Polska Wentylacja.

powrót do góry strony

Okna - element wentylacji mieszkania

Zasady wentylacji Podstawowym zadaniem systemu wentylacji jest wymiana powietrza w budynku. Jej skuteczność zależy od właściwego doprowadzenia świeżego powietrza do budynku z zewnątrz, zapewnienia odpowiedniego przepływu pomiędzy pomieszczeniami i sprawnego usunięcia powietrza zanieczyszczonego. W Polsce najbardziej rozpowszechnionym, stosowanym od lat, typem wentylacji jest wentylacja naturalna, zwana także grawitacyjną. Jej zasada działania wykorzystuje siły natury, w głównej mierze różnicę gęstości powietrza na zewnątrz i wewnątrz budynku. Powietrze w naturalny sposób powinno przedostawać się przez nieszczelności w obudowie budynku do jego wnętrza, a po wymieszaniu z zanieczyszczeniami i ogrzaniu wydostawać się na zewnątrz przez kanały wentylacyjne. Zasada dobrej wentylacji budynku zakłada napływ powietrza do pomieszczeń najmniej zanieczyszczonych, a więc w przypadku budynków mieszkalnych do pokoi, a następnie przepływ do kratek wywiewnych w pomieszczeniach o większym stężeniu zanieczyszczeń - kuchni, łazienek, toalet i pomieszczeń bezokiennych. Proces ten jest możliwy jedynie wtedy, gdy do budynku dostaje się odpowiednia ilość powietrza, która zapewnia wymaganą intensywność usuwania zanieczyszczeń i odpowiedni ciąg kominowy.

Przyczyny złej wentylacji Coraz częstszym zjawiskiem jest zakłócenie działania wentylacji wywoływane zbyt małym dopływem powietrza zewnętrznego. Głównym powodem jest zbytnie uszczelnienie współczesnych budynków. W poszukiwaniu maksymalnych oszczędności energetycznych stosuje się technologie zapobiegające infiltracji powietrza. Dzięki temu ogranicza się niekontrolowany przepływ powietrza przez ściany i okna. Największe zyski energetyczne w porównaniu do budynków sprzed kilkunastu lat udaje się osiągnąć dzięki stosowaniu szczelnych okien. W ten sposób ogranicza się wielkość strumienia powietrza wentylacyjnego, które w dobrze izolowanych termicznie budynkach jest główną drogą strat ciepła. Należy jednak zdawać sobie sprawę z tego, że w ślad za ograniczaniem intensywności wentylacji w pomieszczeniach znacznie pogarsza się jakość powietrza wewnętrznego powodująca u użytkowników objawy tak zwanego syndromu chorych budynków. Na skutek złej jakości powietrza zwiększa się także nadmiernie wilgotność względna powietrza. Para wodna wykraplająca się na wewnętrznej powierzchni szyb i chłodnych powierzchniach ścian stwarza warunki sprzyjające rozwojowi grzybów i pleśni. Zjawiska te nie występowały tak często w czasach gdy powietrze dostawało się do budynku przez nieszczelności okien. Stolarka niskiej jakości zapewniała, zgodnie z przepisami, napływ powietrza niezbędnego do wentylacji. Ilość powietrza przepływająca tą drogą była z reguły większa niż to było konieczne co powodowało nadmierne straty energii zimą. Oczywiste staje się więc, że przepływ powietrza niezbędnego do wentylacji powinien być przewidziany już na etapie projektu. Minimalna ilość i sposób dostarczenia powietrza do budynku powinny także być niezależne od ingerencji użytkowników. System powinien jednak zapewniać możliwość czasowego zwiększania wydajności wentylacji gdy jest to niezbędne.

Szczelność okien Rosnąca liczba reklamacji szczelnych okien i obiektywne pogorszenie jakości powietrza wewnętrznego skłoniły producentów stolarki otworowej do poszukiwania rozwiązań tego problemu. Początkowo zaczęto usuwać fragmenty uszczelek w górnej części okna, następnie wprowadzono okucia pozwalające na rozszczelnianie okien i tak zwaną mikrowentylację. Usuwanie fragmentów uszczelek daje z punktu widzenia wentylacji niewielkie efekty. Bardziej skuteczne jest stosowanie mikrowentylacji. Rozwiązanie to ma jednak zasadniczą wadę. Może być skuteczne jedynie wtedy, gdy użytkownicy świadomie z niego korzystają. Powszechnie natomiast zdarza się, że klienci kupujący nowoczesne okna nie pamiętają o ich rozszczelnianiu lub wręcz nie chcą korzystać z tej możliwości. Najskuteczniejszym sposobem zapewnienia właściwego napływu powietrza do budynku jest w tej sytuacji zastosowanie specjalnych nawiewników powietrza. Są to urządzenia, które można montować w oknie lub w ścianie zewnętrznej budynku, zapewniające określony przepływ powietrza. Wielkość tego przepływu można regulować w zależności od typu urządzenia ręcznie lub automatycznie. Niezależnie od tego ich parametry powinny być zgodne z przepisami ( PN-83/B-03430) zapewniać maksymalny przepływ od 20 do 50 m3/h - jeżeli zastosowano wentylację grawitacyjną, od 15 do 30 m3/h - jeżeli zastosowano wentylację mechaniczną wywiewną. Na polskim rynku największą popularnością cieszą się nawiewniki automatyczne. Są trzy sposoby regulacji: higrosterowanie, sterowanie różnicą ciśnień, sterowanie różnicą temperatur. Nawiewniki montuje się w górnej części okna lub w ścianie nad oknem. Dzięki temu chłodne powietrze dostające się z zewnątrz opada na grzejnik i ogrzewa się, przez co nie pogarsza komfortu użytkowania pomieszczenia. W rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie zawarto wymagania z normy 03430 dotyczące nawiewników. Określono między innymi dopuszczalną szczelność otwieranych okien i drzwi balkonowych. Okna i drzwi balkonowe montowane w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej powinny się charakteryzować współczynnikiem infiltracji powietrza nie większym niż 0,3 m3/(m·h·da·Pa2/3). Należy w nich (lub w ścianie zewnętrzne budynku) instalować elementy doprowadzające powietrze – czyli nawiewniki. Gdy brak jest nawiewników, w pomieszczeniach powinna być zainstalowana wentylacja mechaniczna nawiewna lub nawiewno-wywiewna.

Informacje uzyskane dzięki uprzejmości Stowarzyszenia Polska Wentylacja.

powrót do góry strony